Blog

8 februari 2018 - GRIP OP JE TIJD

Wat is jouw tijdsbeleving? Ben jij een relaxed type dat over alle tijd van de wereld beschikt, of kom je altijd tijd tekort? En ben jij een planner of een chaoot? Albert Einstein zei het al: “Tijd is een relatief begrip.” Soms lijkt de tijd om te vliegen. Soms kruipen de minuten voorbij. Hoewel een etmaal voor iedereen op deze wereld uit 24 uur bestaat, kunnen er grote verschillen bestaan in de persoonlijke beleving van tijd.

‘In-de-tijd’ beleving
Wanneer je een ‘in-de-tijd’ beleving hebt zit je meestal in het hier en nu. De gebeurtenis die zich op dat moment voordoet neem je ten volle waar. Met je hele lichaam en geest zit je in dat moment. De rest van de omgeving, met al zijn prikkels, staat als het ware verder van je af. Als je terug wilt gaan naar een herinnering moet je hier moeite voor doen, even omschakelen. Dit geldt ook voor toekomstige situaties. En als je teruggaat naar een herinnering, beleef je deze alsof je er daadwerkelijk bent of dit doet. Je wandelt als het ware over je persoonlijke tijdlijn of levenslijn, door een tijdmachine verplaatst in de tijd.

Eigenschappen van een ‘in-de-tijd’ - type
Kwaliteiten: flexibel, relaxt, oplossingsgericht, stabiel in chaotische situaties, een kanjer in improviseren, goed in beslissingen nemen op het moment zelf, snel kunnen inspelen op allerlei omstandigheden, zich kunnen afsluiten van omgeving.
Valkuilen: de tijd vergeten, dingen op het laatste moment doen, problemen om hoofd- en bijzaken te onderscheiden, moeite met plannen en dingen te overzien.

‘Voor-de-tijd’ beleving
Als je een ‘voor-de-tijd’ type bent sta je als het ware vóór de tijdslijn. Jouw blik kan tegelijkertijd gericht zijn op het heden, verleden en toekomst. Je staat als het ware verder van de gebeurtenis af wat op dat moment plaatsvindt. Je hebt moeite om dit met je hele lichaam en geest waar te nemen. Je gedachten zitten dan weer in het verleden, dan weer in de toekomst, en minder in het hier en nu. De prikkels vanuit de rest van de omgeving neem je waar. Je ziet en hoort wat er ver buiten jouw om gebeurt.

Eigenschappan van een ‘voor-de-tijd’ - type
Kwaliteiten: planmatig, overzicht hebben, makkelijk kunnen analyseren en vergelijken, geordend, aanbrengen van structuur, voorkomen van risico’s of fouten, bewust van oorzaken en gevolgen.
Valkuilen: minder goed kunnen genieten van het moment, zorgen maken om iets wat mogelijk fout kan gaan (te ver vooruit denken), behoefte aan controle, gevoel hebben tijd te kort te hebben, acties uitvoeren voordat anderen de kans krijgen, klagen dat je er altijd alleen voor staat.

Te veel van het goede
De kwaliteiten van beide tijdtypes kunnen dus ook valkuilen zijn. Te veel van het goede is immers nooit goed. Dit geeft ook aan dat beide tijdsbelevingen niet goed of fout zijn. Het gaat erom wat jouw struikelblokken zijn op persoonlijk vlak en wat jou hindert in je functioneren in liefdes-, vriendschap- of werkrelaties. Woon of werk je met iemand samen die een andere tijdsbeleving heeft dan jij, dan kan dit problemen geven. Je kunt elkaar ook aanvullen of dit van elkaar accepteren. Dan is er niets mis.

Balans in tijdsbeleving
Als jouw tijdsbeleving je hindert, kun je proberen om de tegenovergestelde tijdsbeleving meer aan te spreken. Als je bijvoorbeeld in tijdnood komt omdat je veel op het laatste moment doet, kun je proberen meer structuur aan te brengen in je leven. En als je het gevoel hebt dat je al het werk op je schouders neemt kun je eerst afwachten totdat een ander deze taak op zich neemt. En als jij je ergert aan de tijdsbeleving van een ander, zul jij ook zelf minder star moeten functioneren binnen je eigen tijdsbeleving. Je versterkt elkaars positie qua tijdsbeleving als je vasthoudt aan die van jezelf.

Heb je het gevoel dat je altijd tijd te kort komt, en wil je meer Grip op je tijd. Hier vind je concrete tips & tricks.

Hilma Dekens
Counsellor & Coach

18 december 2017 - Een DECEMBER-STRESSKIP-MOEDER;
16 december 2016

Annemarie
laatst gez.: vandaag om 22.31
‘Oké lief, even een huishoudelijk appje. Ik moet morgen al om 07.15u weg, want ik heb morgen vroeg dienst. Kleren voor de meiden heb ik al op de bank klaargelegd, tafel gedekt, fruit al in tasjes. Jouw moeder haalt om 14.00u Sophie uit school. Zij bakt een brood (daarvoor staat alles klaar op aanrecht+briefje) zodat Sophie dat kan meenemen naar het kerstdiner. Ik heb een mandje klaargezet op het aanrecht voor jou en Sophie om mee te nemen ‘s middags naar het kerstdiner. Daarin zitten wat chocoladedingen, toastjes, soepstengels, zakje chips, krakelingetjes. Het door jouw moeder gebakken brood moet daar nog bij, even gesneden en gesmeerd, en ook afbakbrood dat jij nog moet afbakken. Lijkt me goed om nog even met Sophie te overleggen wat ze precies mee wil, en ook goed om het thuis al te smeren/snijden. Verpak het wel even in alufolie, anders valt het zo snel uit elkaar. Verder moet ze natuurlijk wel haar kerstkleren aan, die hangen ook klaar (dus andere kleren dan overdag!) Ik stuur je een fotootje ervan. Oké?. Kus, hoop dat het leuk is. xxx Je snuitje’. (bron column Bastiaan Ragas in Flair dec. 2012, aangepast)

Wil jij ook alles voor iedereen regelen? Herken jij jezelf en werkt het op je lachspieren?

Kijk eens vaker naar jezelf vanaf een afstand en zie hoe lachwekkend je bezig bent. Dat relativeert…

Hilma Dekens
Counsellor & Coach

7 december 2017 - Schoolkeuze(stress)

‘Wie van de ouders doet nu werk waarvoor hij heeft geleerd?’

Deze vraag kregen alle ouders tijdens een ouderavond van mijn zoon. Maar 1/3 van de ouders stak hun hand op…

Er is veel angst, onzekerheid en stress onder pubers en jong volwassenen die een keuze moeten maken welke opleiding ze gaan volgen. De gedachte: ‘De keuze die ik nu maak bepaalt de rest van mijn loopbaan’, ligt hieraan vaak ten grondslag. Ook ouders kunnen meegaan in deze gedachtegang; ‘Stel je voor dat mijn kind nu een verkeerde keuze maakt, hoe bepaalt dit zijn toekomst..?’

Weet dat de keuzes die ze nu maken belangrijk zijn, maar ze zijn niet in beton gegoten. Tieners hebben nog meer dan genoeg tijd om hun plannen bij te sturen. Je loopbaan is niet alleen afhankelijk van de opleiding die je hebt gedaan. Er zijn meer factoren die van invloed zijn op je loopbaanrichting.

HOE BEN IK GEKOMEN TOT WAAR IK NU BEN?

Ook ik was een van de ouders die mijn hand niet opstak. Ik doe geen werk waarvoor ik in eerste instantie heb geleerd. Terugkijkende heb ik schoolkeuzes gemaakt die bijdroegen aan mijn welbevinden, in plaats van dat ze bewust richting gaven aan mijn toekomst. Zo zou ik naar de HAVO in een grote plaats, een school met destijds 1100 leerlingen. Ik zat op een klein dorpsschooltje en vond ‘die grote school’ te massaal en eng. Met geen stok wisten ze mij daar naartoe te krijgen. Dus ging ik naar de veilig kleinere MAVO in een dorp verderop. Mijn vader werkte op kantoor, en beide dochters van het gezin Boddema gingen naar de MEAO. Met kans op een ‘degelijke’ baan binnen een administratieve functie. Als 19 jarig meisje ging ik aan de slag als receptioniste / administratief medewerkster. Het bedrijf had destijds zo’n 14 medewerkers op kantoor en ik had een breed takenpakket. Het bedrijf groeide, en ik groeide mee. Van financieel administratief medewerkster naar P&O contactpersoon. Ik was o.a. vertrouwenspersoon, begeleidde het ziekteverzuim en ondersteunde de persoonlijke ontwikkelingsplannen van de medewerkers. Ik zat helemaal op mijn plek. De kwaliteiten die mijn leidinggevende in mij zag en omstandigheden waren medebepalend voor mijn loopbaanontwikkeling. Door een reorganisatie ben ik gestopt bij dit bedrijf. En heb ik destijds de keuze gemaakt om studies te volgen op het gebied van counselling en coaching. Met als doel een eigen praktijk te starten. En dit doe ik met hart en ziel. De baan die ik nu heb had ik niet kunnen doen zonder deze werkervaring. Ik krijg veel werkgerelateerde problemen in mijn praktijk. Wat een geluk dat ik een rugzak heb, vol met waardevolle kennis uit mijn loopbaanverleden.

Weet dat niet alle leermomenten op school liggen. Er wachten veel mooiere en belangrijkere gebeurtenissen in het leven van je kind...

Ter inspiratie deze video: ‘Doen is de beste manier van denken.’ 

Hilma Dekens
Counsellor & Coach

13 november 2017 - 'Moet ik dit nu doen...?'

Ervaar jij een te hoge werkdruk? of heb je het gevoel achter de feiten aan te lopen, en voel jij je daardoor gestrest?

Taken op je werk, maar ook thuis, kunnen veel spanning opleveren als je het gevoel hebt dat je meer moet doen dan dat er tijd voor is. Een handige truc, die ik zelf vaak gebruik, is om je bij alles wat je moet doen af te vragen: ‘Moet ik dit nu doen?’. Stel jezelf die vraag 4 keer, met elke keer nadruk op een ander woord in de zin;

– MOET – ik dit nu doen?
Moet – IK – dit nu doen?
Moet ik – DIT – nu doen?
Moet ik dit – NU – doen?

Merk hoe je er met een ander perspectief naar gaat kijken en effectievere keuzes maakt.

Van wie moet het? Leg ik mij dit zelf op of vraagt iemand mij dit?
Kan iemand anders het doen?
Kan ik beter iets anders doen wat meer urgent is?
Kan ik het ook uitstellen tot morgen?

De taken die nodig zijn om jouw werkfunctie goed te kunnen uitoefenen, en waarop je wordt beoordeeld, doe je wel. Maar bij andere taken moet je selectief zijn en kun je dit trucje toepassen.

In deze ‘Week van de Werkstress’ kun je via verschillende media nog meer tips & tricks ontvangen. Onder meer op https://www.facebook.com/checkjewerkstress.

Ik wens je nog meer werkplezier!

Hilma Dekens
Counsellor & Coach

5 oktober 2017 - Moeders, het zijn net mensen

In dit huis...

• zijn we blij als de kids naar bed zijn,
• eet ik chocolade van de kinderen op,
• zien we door de berg de was niet meer,
• wikkel ik druiven in papiertjes van de favoriete snoepjes,
• laten de kids de hond uit als het hondenweer is,
• leg ik 's ochtends een briefje neer voor mijn puberkind dat hij zelf z'n brood moet smeren omdat ik wil uitslapen,
• kan je echt niet van de grond eten,
• knip ik een gat in de bodem van een Albert Heijn big shopper omdat ik geen regenjas mt. 134 heb,
• vind ik mijn zoontje slapend onderaan de trap omdat ik vergeten was dat hij straf had, 
• verstop ik stiekem een Magnum in de vriezer,
• laat ik mijn dochter drie-kleuren pasta verdelen in 3 bakjes, zodat ik het journaal kan kijken,
• maak ik een snorretje van chocolade bij mijn babyzoontje,
• ben ik samen met mijn kind op zoek naar die zak chips die ik gisteren zelf heb opgegeten. 

Hilarisch toch? En we herkennen ons er (bijna?) allemaal in. Iedereen kent de geijkte tekstborden met waarden om na te streven. En we willen dit maar al te graag uitdragen. Maar hoe is het in de praktijk? Ben je echt altijd pedagogisch verantwoord bezig? Nee? Gelukkig maar. Want het is heel gezond om af en toe af te stappen van het sociaal gewenst plaatje en gezond egocentrisch bezig te zijn. Want je mag jezelf toch wel eens verwennen? Je hebt soms echt even geen zin in je kids, hoe lief ze ook zijn. Goede zelfzorg is echt belangrijk. Je bouwt zo een buffer op om voldoende veerkracht te creëren. Zodat je er in stressvolle tijden tegenaan kunt.

En niet te vergeten, neem het moederschap niet altijd zo serieus. Zie er de humor van in. Zo heb ik wel eens pindakaas op een wc papiertje gedaan, en er van gesnoept, terwijl mijn (toen nog) kleuterjongens vol afschuw keken. Ze zijn nu puber en jong volwassen. Maar ze hebben het er nog over, en kunnen er ‘smakelijk’ om lachen. Ik iets meer dan zij, dat dan weer wel.

Voel jij je ook wel eens een ontaarde moeder? Er is een Facebook pagina 'Club van ontaarde moeders'. Ja, echt waar. Een feest van herkenning. Bovenvermelde voorbeelden zijn waargebeurde anekdotes die ik op deze pagina heb gevonden. Een kijkje waard.

En als je er echt helemaal klaar mee bent en het liefst uitgeteld op de bank wilt liggen. Dan kun je het volgende zeggen tegen je kids:”Zoek het uit, ik ben gesloten! Het loket gaat straks open voor al uw vragen, dank u, daag!”. Een veel gezegde uitspraak van Plien van Bennekom (Plien&Bianca) volgens haar column eerder in Flair.

Ik wens jullie veel genietmomenten!

Hilma Dekens
Counsellor & Coach

13 juli 2017 - Omvergeblazen

Heb jij wel eens het gevoel dat je omvergeblazen wordt? Door je leidinggevende, stagebegeleider of zomaar iemand? Waardoor jouw onzekerheid wordt aangewakkerd?

Op je werk of stageplaats kom je ze vast wel eens tegen. Mensen die jou op een hooghartig, belerend en negatief kritische manier wijzen op wat jij allemaal fout doet. En je het gevoel geven dat je niet goed genoeg bent. Je eigenwaarde kan hierdoor enorm naar beneden gehaald worden.

Het verlamt je, je gaat je misschien terugtrekken. En de beslissingen die je neemt of handelingen die je uitvoert komen niet meer vanuit je eigen gevoel. Maar vanuit het verwachtingspatroon van je leidinggevende, stagebegeleider of collega. Je gaat een rol spelen, de ‘ideale’ werknemer, die ver van jou af staat. Je bent constant op je hoede. Het kost je bakken met energie en je krijgt allerlei stressklachten. Je ziet er tegenop om weer aan het werk te gaan...

Onzekerheid is universeel. Echt iedereen kent dit gevoel. Ook je overschreeuwende leidinggevende of stagebegeleider. Je bent geneigd om de reactie van hem of haar op jezelf te betrekken; 'het zal wel aan mij liggen’.

Onzekerheid kan je blokkeren. Dat is één reactie op onzekerheid. Twijfelen aan jezelf kan ook een tegenovergestelde reactie oproepen; jezelf opblazen en overschreeuwen om je onzekerheid te verbloemen. Mensen die dit gedrag vertonen kunnen juist zelf erg onzeker zijn. Het is hun manier om overeind te blijven, net als het jouw manier is om je aan te passen of dat het jou blokkeert.

Als je het gevoel hebt dat jij naar beneden gehaald wordt, of iemand laat jou voortdurend weten wat hij of zij allemaal al weet, en jij niet, probeer dan eens met een andere blik naar deze persoon te kijken. Wat zou de achterliggende, vaak onbewuste, drijfveer zijn?

Misschien ben juist jij degene die hem of haar onzeker maakt. Omdat jij kennis of vaardigheden in huis hebt die de ander niet bezit. En hij of zij merkt, dat jij beter bent op bepaalde gebieden. “Je kunt het meeste leren van mensen die irritatie bij jou oproepen...”

Net als jij onbewust in de verlammende rol schiet, zal je leidinggevende onbewust een overschreeuwende houding aannemen. Om de positie die hij of zij inneemt binnen de werkrelatie in stand te houden.

Nu je dit weet kun je wellicht een andere conclusie verbinden aan het zelfingenomen gedrag van de ander. En het minder snel op jezelf betrekken. Wanneer je er milder naar kan kijken kom je meer in je eigen kracht te staan.

Hierdoor kun je jezelf uit je verlammende en aangepaste rol halen. Want als je blijft stilstaan, valt er niets te leren. En struikelen mag, want ook dan kom je vooruit.

Het is logisch dat je fouten maakt. Niemand is perfect. En perfectie nastreven werkt ook blokkerend. Helemaal als je een stageplaats hebt valt er veel te leren, en gaan er dingen mis. Want als je alles al wist, had je toch geen stage hoeven lopen en ervaring opdoen?

Het is belangrijk dat jouw leidinggevende of stagebegeleider je op een veilige en betrokken manier wijst op de dingen die niet goed gaan. En jou op coachende wijze begeleidt in hoe je het de volgende keer anders en beter kan doen. In een veilige en betrokken werkomgeving kom je tot leren en ontwikkeling.

Probeer eens in gesprek te gaan met je leidinggevende of stagebegeleider wanneer jij het gevoel hebt dat je door hem of haar omvergeblazen wordt. Benoem je onzekerheid. Vertel wat het met jou doet en hoe verlammend het werkt. Gebruik geen aanvallende woorden en houding. Maar hou het bij jezelf. Benoem het feitelijk gedrag van de ander en wat voor invloed dit heeft op jou. Bijvoorbeeld;’Wanneer je op een onaardige toon tegen mij zegt wat ik allemaal fout doe schrik ik en word ik onzeker. Het lukt dan helemaal niet meer om het goed te doen’ .

Je zult merken dat het masker van je leidinggevende valt en er op gelijkwaardig niveau toch een gesprek mogelijk is waarin begrip wordt getoond. En er dan stappen gezet kunnen worden naar een veilige werkrelatie.

Lukt dit niet? Misschien is er een vertrouwenspersoon op je werk, iemand thuis of je mentor met wie je dit kunt bespreken en die jou verder kan helpen.

Hilma Dekens                                                                                                     Counsellor & Coach

1 juni 2017 - Reddende engel

“Ik doe het wel voor je, ik los het wel op, ik ga je helpen….”

Herken je dit bij jezelf? Klaarstaan voor de ander is een mooi en dankbare eigenschap. Echter, wanneer je te veel in de reddersrol stapt zal het tegen je gaan werken. Het kost bakken met energie. En is de ontvanger van je hulp of advies hier altijd blij mee? Vooral wanneer je dit ongevraagd doet?

De eeuwig reddende engel denkt vaak dat de handreiking in dankbaarheid wordt aangenomen. Maar degene die geholpen wordt kan het gevoel krijgen dat hij betutteld wordt of wat hij zelf doet niet goed genoeg is. Hij kan zich daardoor minderwaardig en onzeker gaan voelen. Bovendien ontneem je hem de mogelijkheid om te leren het zelf te doen, op een manier die bij hem past en in zijn tijd.

Vraag je als reddende engel eens af: ‘Wat maakt dat ik de verantwoordelijkheid op me neem?’.

Is het een behoefte aan erkenning en waardering, erbij willen horen? Zo ja, heb je dit op een eerder moment in je leven gemist en ben je hier naar op zoek in je huidige leven?

Zijn er situaties geweest in het verleden die het noodzakelijk maakten dat jij de verantwoordelijkheid op je nam; in het gezin waarin je bent opgegroeid, of in relaties? En zet je dit patroon voort in je huidige leven?

Of zou je zelf meer ondersteund willen worden en projecteer je dit op anderen? Diep van binnen zit er dan een hulpvraag: ‘En ik dan….?!’.

Stap even in de wachtstand voordat jij je nek uitsteekt. Om stil te staan wat je drijfveer is. En om anderen de kans te geven het zelf te doen.

Hilma Dekens
Counsellor & Coach

19 januari 2017 - Onzeker of bedachtzaam...

Annemarie krijgt tijdens haar beoordelingsgesprek te horen dat ze onzeker overkomt. Ze laat haar stem onvoldoende horen tijdens vergaderingen en in werksituaties duurt het lang voordat ze in actie komt. Annemarie schrikt van het beeld dat haar leidinggevende kennelijk van haar heeft.

We zijn geneigd om iemand die meer teruggetrokken is of wacht voordat hij in actie komt als onzeker te bestempelen. Want de norm in de samenleving is snel beslissen, proactief zijn en je mening geven.

Je zou Annemarie ook bedachtzaam kunnen noemen. Zij denkt zorgvuldig na over haar uitspraken en handelingen. En gaat de gevolgen eerst afwegen voordat ze in actie komt of bepaalde woorden gebruikt.

Door met elkaar in gesprek te gaan begrijp je de drijfveren van iemands gedrag. En kunnen we voorkomen dat we onbedoeld een etiket op iemand plakken.

Als je zelf bedachtzaam bent kun je communiceren hoe je tot bepaalde beslissingen, uitspraken of handelingen komt. Je komt dan als persoon meer tot z’n recht en wordt niet als onzeker beschouwd. Maar als zorgvuldig en verstandig.

En dus onmisbaar in de samenleving.

Hilma Dekens
Counsellor & Coach

9 januari 2017 - FUCK-IT LIST (i.p.v. een bucketlist)

Het nieuwe jaar is begonnen en de bucketlist met goede voornemens is geschreven...

Doe het eens anders! Maak een fuck-it list, een lijst van dingen die je lekker NIET doet. In plaats van een bucketlist met dingen die je dit jaar allemaal nog zou moeten doen. We ‘moeten’ al zoveel.

Door regelmatig ‘fuck-it’ te roepen en het niet te doen voel jij je meteen beter. Het is zo’n krachtige uitdrukking dat je je gestreste, gespannen en propvolle leven met een glimlach tegemoet kunt zien.

Wegstrepen dus!

VOORBEELD VAN EEN FUCK-IT LIST
> Nooit meer beginnen aan een dieet.
> Niet meer altijd ‘ja, dat wil ik wel doen’ zeggen. 
> Niet meer iedere dag verse groente.
> Geen teamleider worden.
> Niet naar een ver en warme vakantiebestemming.
> Geen perfect schoon en opgeruimd huis.
> Niet meer ergeren aan de lange rij bij de kassa.
> Niet meer ‘iedereen kan hier blijven slapen en eten’.

(Bronnen: Boek ‘Neem een geit’ van Claudia de Breij en ‘Fuck It – Loslaten, ontspannen en gelukkig zijn’ van John Parkin)

Hilma Dekens
Counsellor & Coach

2 januari 2017 - Nieuwjaarsgroet

Sometimes it’s okay if
The only thing you did today
Was breathe

Ik wens je een jaar van minder moeten en meer genieten van de kleine dingen...

Hilma Dekens                                                                                                     Counsellor & Coach

13 december 2016 - GELOOF JIJ IN JEZELF?

Annemarie heeft sinds een half jaar een kapsalon. Een droom die uitgekomen is. Toch ervaart ze veel stress en weinig werkplezier. Ze doet er alles aan om de kapsalon tot een succes te maken. Ze heeft de kapsalon mooi gestyled en is vriendelijk en gastvrij. Ook volgt ze workshops om nog beter te worden in het kappersvak en ze weet wat de modetrends zijn. Het aantal klanten groeit en is tevreden. Alle ingrediënten om blij te zijn, toch….?

Maar er is steeds een stemmetje dat fluistert:’Je kan het niet, je bent niet goed genoeg. Straks val je door de mand...’.

Haar innerlijke criticus die continue op haar schouder zit en spreekt. Een belemmerende gedachte die Annemarie een onzeker gevoel geeft en haar remt om te genieten.

Annemarie is ‘in gesprek’ gegaan met haar innerlijke criticus en heeft gevraagd waarom zij haar meezeult. Haar innerlijke criticus weet niet hoe ze is ontstaan. Waarschijnlijk is ze door een negatieve ervaring uit Annemarie haar kindertijd op haar schouder gaan zitten, en er nooit meer vanaf gegaan.

Maar Annemarie is er helemaal klaar mee en zet haar innerlijke criticus in de kast en draait de deur op slot. Af en toe mag ze er uitkomen, wanneer Annemarie een oordeel nodig heeft.

Nu fluistert de stem van oma haar toe:’Je kunt het, ik weet het zeker!’.

In de kast was nog een plekje vrij. Daar staat nu ook haar perfectionisme. Perfectie nastreven werkt verlammend, want niemand is volmaakt. Pas dan is er ruimte voor groei en ontwikkeling.

Annemarie heeft nu een realistisch zelfbeeld.

“Je ziet de dingen niet zoals ze zijn, je ziet de dingen zoals je bent” zei Socrates. Ervaringen in je leven vormen jou en je kijk op jezelf en de wereld.

Annemarie werkt nu met vertrouwen en plezier in haar kapsalon.

Hilma Dekens
Counsellor & Coach

5 december 2016 - Vier jij je successen?

Vandaag heb ik een cliënt getrakteerd op een lekkere koek bij de koffie. Samen vieren we dat ze na veel vallen en opstaan haar doel heeft bereikt. Een overwinning…

We vergeten nog wel eens stil te staan bij momenten waarop we trots mogen zijn op onszelf. Je mag jezelf best een compliment geven en belonen. Voor kleine én grote dingen. Dat je eindelijk de rommelzolder hebt opgeruimd. Of dat je tijdens het werkoverleg je mening durfde te geven.

Hoe kun je nog meer nagenieten van je succesmomenten;
>Deel het succes met vrienden, familie en collega’s.
>Trakteer jezelf op een etentje of borrel. 
>Schrijf het op, lijst het in en hang het zichtbaar op.
>Neem de tijd om een boek te lezen of een film te kijken.
>Ga lekker een middagje lummelen.
>Maak een succespotje met briefjes waarop je overwinningen staan.
>Laat je helemaal gaan op de dansvloer.
>Bedank de mensen die jou ondersteunden.
>Kijk terug op de weg die je nam.
>Help anderen met jouw ervaring.

Hilma Dekens
Counsellor & Coach

28 november 2016 - ‘NEE’ IS ‘JA’ ZEGGEN TEGEN JEZELF!

Een struikelblok voor veel hardwerkende moeders is onvoldoende ZELFZORG. Hoe creëer je een energiebuffer waardoor je stressvolle situaties beter kan hanteren; door regelmatig dingen te doen waar je blij van wordt.

Maar vaak komt je schuldgevoel om het hoekje kijken, voelt het als egoïstisch om dat boek te lezen, of een wijntje met een collega te drinken. Want je ‘moet’ nog zo veel doen. Zie het als GEZOND EGOCENTRISCH zijn. Dan krijgt het een heel andere lading.

En als je iets vaker ‘nee’ durft te zeggen tegen je omgeving, zeg je ‘ja’ tegen jezelf.

Je geeft een plantje water, voordat het slap gaat hangen. Ben je te laat, dan weet je niet of het plantje genoeg veerkracht heeft om weer tot bloei te komen.

Wanneer je nog heel veel ‘moet’ doen (van jezelf), en je niet toekomt aan leuke dingen, stel jezelf dan 5x de vraag: ‘MOET IK DIT NU DOEN?’. Met iedere keer de nadruk op een ander woord van de zin.

En merk hoe dit aanspoort tot een wandeling in de zon…

Hilma Dekens
Counsellor & Coach

7 november 2016 - Je gaat met hangende schouders naar je werk en ervaart geen voldoening...

Zou je weer fluitend naar je werk willen gaan?

Waardoor ben je minder gemotiveerd? De volgende oorzaken kunnen hieraan ten grondslag liggen;

< Geen goede WERK-PRIVÉBALANS
< Onvoldoende WAARDERING van werkgever of collega’s
< Te weinig VERBONDENHEID voelen met de organisatie of collega’s
< Gebrek aan ZELFSTURING en VRIJHEID
< Werk wordt als weinig ZINVOL beschouwd
< Onvoldoende UITDAGING en ZELFONTPLOOIING

Dit zijn belangrijke loopbaanwaarden. Als jij kunt werken vanuit deze waarden zul je meer werkplezier en energie ervaren.

Wat kan je doen om jouw werksituatie te veranderen? Kijk eerst naar waar je zelf invloed op hebt. Door bijvoorbeeld in gesprek te gaan met je leidinggevende, je takenpakket bij te schaven of een cursus te volgen. Heb je geen invloed op de omstandigheden? Dan wordt het misschien tijd om te solliciteren.

Hilma Dekens
Counsellor & Coach